Η Δρ. Μαρία Ηροδότου ήταν φοιτήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, στο ίδιο κτίριο όπου στεγαζόταν η Νομική Σχολή.
Εκεί ξεκίνησαν οι καταλήψεις των φοιτητών στις αρχές του 1973 και οδήγησαν στα δραματικά γεγονότα του Νοέμβρη του ’73 στο Πολυτεχνείο.
Η κ. Ηροδότου, πρώην συντονίστρια του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο La Trobe μίλησε στο SBS Greek για την δική της εμπειρία από τις ημέρες του Πολυτεχνείου.
Η πανεπιστημιακός αναφέρεται στα φοιτητικά της χρόνια και το κλίμα της εποχής, το πώς έζησε το χρονικό των δραματικών ημερών πριν και μετά την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο.
Στέκεται στο πόσο επηρρέασαν τα γεγονότα εκείνα στην μετέπειτα ζωής της και μέχρι σήμερα και απαντά στο ερώτημα γιατί η Παροικία μας δεν συζητά αρκετά για το Πολυτεχνείο.
Αποσπάσματα από την συνέντευξη:
«Στην Φοιτητική Λέσχη λοιπόν ενώ διαβάζαμε και ήμασταν εκεί συγκεντρωμένοι, ακούσαμε πως οι φοιτητές κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο. Τα παρατήσαμε όλα, βγήκαμε στους δρόμους και βγήκαμε προς την Πατησίων.
Αλλά φυσικά δεν φτάσαμε ποτέ εκεί γιατί ήδη η αστυνομία είχε κατακλείσει τα πάντα. Άρχισε η αστυνομία να μας κυνηγά. Το τρέξιμο που κάναμε για να σωθούμε από την αστυνομία και τα γκλομπς ήταν το κάτι άλλο.
Προσπαθούσαμε να βρούμε πολυκατοικία ανοιχτή για να κρυφτούμε. Και πράγματι, κάποιοι μας άνοιξαν και μπήκαμε μέσα και γλυτώσαμε από το κυνηγητό της αστυνομίας».
«Ακούγαμε τους φοιτητές που παρακαλούσανε όταν έφτασε ο Στρατός με τα τανκς έξω από το Πολυτεχνείο, ακούγαμε από τους φοιτητές που τους καλούσαν να “μην χτυπήσετε”, “είμαστε αδέρφια” και όλα αυτά.
Και φυσικά όταν την επόμενη μέρα όταν μάθαμε τι ακριβώς έγινε μέσα στο Πολυτεχνείο με τους νεκρούς με την πτώση της πύλης, ήταν μια εφιαλτική κατάσταση».
«Ήταν καταπιεστικά, ήταν ανελεύθερα» και «η κατάσταση στην Αθήνα, ήταν εκρηκτική, ήταν ηρωική, ήταν πολεμική», λέει μεταξύ άλλων η Δρ. Μαρία Ηροδότου.
«Έζησα τα παιδικά μου χρόνια την εποχή της βρετανικής αποικοκρατίας, ακολούθησε ο απελευθευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, τα στρατόπεδα συγκεντρεώσεως, οι τουφεκισμοί, και οι κατ’ οίκον περιορισμοί μου έχουν μείνει στην μνήμη. Το 1963 άρχισαν οι ίιακοινοτικές ταραχές και η Λευκωσία χωρίστηκε στα δύο.
Τι να πώ για την ΕΟΚΑ Β, για την Χούντα, για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την τουρκική εισβολή;
«Το ότι η ιστορία αποσιωπιείται, δεν είναι γεγονός που συμβαίνει μόνο στην Παροικία μας . Γίνεται και στην Ελλάδα και η παρουσίαση της ιστορίας είναι ακόμα επιλεκτική».
