زمانی که ترنت جونز از سر کار به خانه می رسد، دختران دوقلوی او، ویویان و سانی ۹ ساله، و یاسمین ۵ ساله خوشحال هستند که او در خانه است.
برای این خانواده پنج نفره اهل ملبورن، زندگی پر مشغله است. در تمرینات ژاپنی آنها و تمرین هفتگی در ژیمناستیک و لاکراس، سانی و ویویان جدایی ناپذیر هستند.
اما در دوران نوزادی هر کدام شروع متفاوتی برای زندگی داشتند.
تنها در شش هفتگی، تشخیص داده شد که سانی مبتلا به یک بیماری نادر کبدی است.
به ترنت و همسرش میناک گفته شد که او برای زنده ماندن به پیوند نیاز دارد.
آترزی صفراوی یک بیماری کبدی در دوران کودکی است که توسط یک یا چند مجرای صفراوی مسدود ایجاد می شود و در نتیجه تجمعی ایجاد می شود که به کبد آسیب می رساند.
این شایع ترین علت پیوند کبد در میان کودکان در استرالیا است، و این همان چیزی است که سانی را وادار کرد تا اولین پیوند کبد خود را تنها در دو سالگی دریافت کند.
اما مدتی بعد، اولین پیوند او موفق عمل نکرد و سانی دوباره در لیست انتظار قرار گرفت.
سه هفته قبل از تولد سوم او بود که فرصتی مجدد پیش آمد.
آنچه که اکنون یک داستان موفقیت برای سانی است، همچنان یک بازی انتظار برای کسانی است که هنوز در لیست هستند و این فرصت‌ها به دلیل همه‌گیری بسیار محدود شده است.
کمبود پرسنل و تعداد بالای بیماران کووید- ۱۹ همه بخش های مراقبت های بهداشتی را تحت تاثیر قرار داده است.
دکتر راماناتان لاکشمانا، متخصص مراقبت‌های ویژه بیمارستان لیورپول، می‌گوید که تأثیر اصلی بر اهدای اعضای بدن از محدودیت‌های سفرهای بین ایالتی ناشی شده است.
وی گفت: "برای اهدا و پیوند عضو، ما به تیم هایی از سراسر ایالت و بین ایالتی نیاز داریم که بیایند و کمک کنند، که این روند با محدود شدن سفرهای داخلی بسیار دشوار بود."
طی دو سال گذشته، اهدای عضو در استرالیا ۲۵ درصد و تعداد افرادی که پیوند دریافت کردند ۱۹ درصد کاهش یافته است.
پروفسور هلن اوپدام، مدیر پزشکی سازمان پیوند اعضا، می گوید که هرگز زمانی مهمتر از اکنون برای ثبت نام به عنوان اهداکننده عضو وجود نداشته است.
برای اینکه فردی اهداکننده شود، باید در بیمارستان و معمولاً روی دستگاه تنفس مصنوعی بمیرد.
تنها حدود ۲ درصد از افرادی که در بیمارستان می میرند، این شرایط را دارند؛ که باعث می شود نیاز به اهدا کننده در پایان زندگی شدیدا زیاد باشد.
برای اکرم احمد ۲۱ ساله، وجود یکی از عزیزان در لیست انتظار پیوند عضو احساسی آشناست. برادر کوچک‌ترش حسین که از نارسایی کلیه رنج می‌برد، چهار سال منتظر ماند تا پیوند عضو‌اش را دریافت کند.
برای خانواده ده نفری آنها، این یک تماس تلفنی صبح زود بود که به انتظار پایان داد.
اکرم پس از تماشای بزرگ شدن برادرش در بیمارستان و خارج از آن، اکنون خود نیز در این کار پیش قدم شده است.
اکرم که در حال حاضر در ترم آخر تحصیل خود برای پرستاری است، می گوید که این پرستاران بودند که جان برادرش را نجات دادند و الهام بخش او شدند.
اکرم احمد گفت: "من فقط می‌خواستم کاری برای جمعیت استرالیا انجام دهم که آنها به نوعی برای برادرم انجام داده‌اند و فقط به خانواده های دیگر کمک کنم همانطور که به ما کمک شد، زیرا صادقانه بگوییم، این یکی از بهترین لحظات زندگی ما بود، دانستن اینکه او پیوند دریافت کرده است، دانستن اینکه او گروه فوق العاده ای دارد که از او مراقبت می کنند، مراقبت از او و کمک به او در تمام این فرآیند."
در حال حاضر حدود ۲۰۰۰ استرالیایی در انتظار تماس تلفنی خود برای دریافت پیوند عضو هستند.
Donatelife در تلاش است تا ۱۰۰،۰۰۰ استرالیایی را تشویق کند تا یک دقیقه را صرف ثبت نام برای اهدای عضو کنند.
برای ترنت و اکرم، این یک دقیقه است که یک عمر تفاوت ایجاد کرده است.
