نکات مهم
- تعداد موارد ابتلا به سرطان خون لنفوم در استرالیا حال افزایش است.
- علائم لنفوم غیر هوچکین ممکن است شامل تورم بدون درد غدد لنفاوی، تب و تعریق شبانه باشد.
- بنیاد لوسمی از سال ۲۰۰۰ تاکنون بیش از پنجاه میلیون دلار برای تحقیقات سرطان خون در کشور سرمایه گذاری کرده است.
رنا ووتن (Renae Wooten) ۲۹ ساله است.
او اکنون کاملاً سالم است و رویای تشکیل خانواده را در سر می پروراند.
اما چندی پیش، این موضوع کاملا دور از ذهن بود.
در ماه اکتبر گذشته، او ابتدا فکر کرد که به التهاب لوزه مبتلا شده است.
اما آنچه او در واقع به آن مبتلا بود نوعی سرطان خون به نام لنفوم غیر هوچکین (Non-Hodgkins Lymphoma) بود.
او یکی ا ز تقریباً بیست استرالیایی بود که هر روز به این نوع بیماری مبتلا می‌شوند.
او می گوید که شنیدن این خبر از هر نظر او را غافلگیر کرد.
او گفت: «راستش را بخواهید، احتمالاً دو یا سه هفته طول کشید تا بتوانم لنفوم غیرهوچکین را تلفظ کنم. وقتی پزشک گفت که این یک نوع سرطان خون است، همه چیز تیره و تار شد و در حقیقت نمی توانستم آن را باور کنم. گفتم: امکان ندارد. ، فکر می کنم شما اشتباه کرده اید.»
خانم ووتن کل تصمیم گرفت تا تجربه خود با این نوع از سرطان را از ابتدا تا پایان، ثبت کند.
حدود چهار هفته پس از آن، او شش دور شیمی درمانی خود را آغاز کرد.
بر اساس آمار موجود، از هر ده استرالیایی، هفت نفر علائم و نشانه های سرطان خون را نمی شناسند و برخلاف سایر انواع سرطان، هیچ برنامه غربالگری برای شناسایی این نوع از سرطان وجود ندارد.
کریس تانتی (Chris Tanti) مدیر اجرایی بنیاد سرطان خون استرالیا است.
او می‌گوید که این موضوع، حتی کار را برای استرالیایی‌ها از پیشینه های غیرانگلیسی زبان دشوارتر می کند.
او گفت: «هیچ راهی برای تشخیص اینکه آیا در معرض خطر هستید، وجود ندارد. بنابراین مسئولیت تشخیص این علائم با خود فرد است و اینکه به پزشک عمومی خود مراجعه کند. و آنچه ما در طول دوران کووید دیده ایم این است که هیچ کس به پزشک عمومی خود مراجعه نمی کند.»
علائم لنفوم غیر هوچکین ممکن است شامل تورم بدون درد غدد لنفاوی، تب و تعریق شبانه باشد.
بنیاد لوسمی از سال ۲۰۰۰ تاکنون بیش از پنجاه میلیون دلار برای تحقیقات سرطان خون در کشور سرمایه گذاری کرده است.
آقای تانتی می گوید که این بنیاد در مسیر دستیابی به بهترین نتایج ملموس گام برمی دارد.
او گفت: «علم پزشکی همیشه در حال پیشرفت است و مادامی که ما سرمایه گذاری مناسبی داشته باشیم، احتمالاً به نقطه ای می رسیم که جان خود را به دلیل سرطان خون از دست ندهیم.»
بنیاد لوسمی می خواهد تا سال ۲۰۳۵ به این هدف دست یابد.
این در حالی است که خانم ووتن نیز در ماه مارچ امسال به هدف مهمی دست یافت.
او که روند درمان خود را از ابتدا تا پایان مستند کرده بود، خبر خوشی را به همگان دارد.
او گفت: «اینها همه اشک شوق است زیرا اسکن های من همه واضح است و من رسماً در حال بهبودی هستم.»
خانم ووتن اکنون مصمم است که نه تنها داستان خود را به اشتراک بگذارد، بلکه دیگران را نیز توانمند کند.
او گفت: «می‌دانستم که در اعماق وجودم، داستان من اینگونه به پایان نمی‌رسد. این یک گزینه برای من نبود. بنابراین، با احساسات خود همراه شدم و وقتی غمگین شدم، به خودم اجازه دادم این احساس را داشته باشم و به خودم اجازه دادم تمام مراحل غم و اندوه را حس کنم و با آن مشکلی نداشتم. البته روزهایی هم بود که عصبانی بودم و ناراحت و از خود می پرسیدم: چرا من؟ من به این نکته عمیقا باور دارم که زندگی فقط اتفاق نمی افتد بلکه برای تو اتفاق می افتد. و حالا می توانم اینجا بنشینم و به دیگران آگاهی بدهم و همه کارها را انجام دهم. فکر می کنم شاید به همین دلیل است که آن را به دست آورده ام».
