علیرغم پیشرفت‌های درمانی، تقریباً یک سوم مبتلایان به این بیماری عصبی قادر به کنترل تشنج خود نیستند.
زمانی که مورگان آدامز در نوجوانی به صرع مبتلا شد، دنیای او زیر و رو شد.
این جوان ۲۷ ساله که اکنون به طور منظم دارو مصرف می کند، دستگاهی نیز برای جلوگیری از تشنج در بدن او کار گذاشته شده است.
فقط ۷۰ درصد از افراد مبتلا به این اختلال عصبی می توانند به درستی تشنج خود را کنترل کنند و جرمی شییرز مدیر اجرایی بنیاد صرع، می‌گوید که اکنون دهه‌هاست که وضع به همین منوال است.
تشنج خطر آسیب را به همراه دارد و حتی می تواند کشنده باشد.
برای کسانی که نمی توانند از آن جلوگیری کنند، زندگی می تواند سخت باشد.
علاوه بر نگرانی در مورد احتمال تشنج در هر زمان، افراد در انجام کارهای روزانه نیز محدودیت دارند.
مدیر مرکز تحقیقات صرع آستین، پروفسور سام برکوویچ می‌گوید حتی فعالیت‌های ابتدایی نیز اغلب برای این افراد محدود می شود.
آقای برووکیچ می افزاید که این بخش به طور مداوم دارای مشکل کمبود بودجه بوده است.
یک گزارش توسط موسسه بهداشت و رفاه استرالیا نشان می دهد که مردم بومی و جزیره نشین تنگه تورس دو برابر بیشتر از افراد غیر بومی در معرض خطر ابتلا به صرع هستند.
آنها همچنین سه و نیم برابر بیشتر احتمال دارد به دلیل این وضعیت در بیمارستان بستری شوند.
یک شبکه ملی خدمات پشتیبانی صرع در حال به روز رسانی منابع خود است تا به طور خاص به مردم ملت های نخستین کمک کند.
Epilepsy Australia یا شبکه ملی خدمات پشتیبانی صرع، برای ترسیم راه حل های مرتبط با فرهنگ با تمام ایالت ها و مناطق در حال همکاری است.
فیونا آلردایس، مدیر اجرایی سازمان Epilepsy ACT، مشتاق است تا منابع شرکت خود را بهبود بخشد.
اما بنیاد صرع می گوید بودجه بیشتری برای پیشرفت واقعی مورد نیاز است.
